آدم ها عطرشان را با خود می آورند

هرتا مولر (زاده ۱۷ اوت ۱۹۵۳) نویسنده، شاعر و مقاله‌نویس رومانیایی‌تبار آلمانی است که سال ۲۰۰۹ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. مولر سال ۱۹۵۳ در یک روستای آلمانی‌زبان در غرب رومانی به دنیا آمد و خانواده‌اش جزو اقلیت آلمانی کشور رومانی بود. او سال ۱۹۸۷ به آلمان مهاجرت کرد. پیش از مهاجرت در دو رشته زبان آلمانی و ادبیات رومانیایی تحصیل کرده بود. مولر در آلمان به تدریس دردانشگاه پرداخت و از سال ۱۹۹۷ عضو آکادمی زبان آلمان شد. در سال ۲۰۰۹ کمیته نوبل ادبیات اعلام کرد «نوبل ادبیات به هرتا مولر تعلق می‌گیرد، کسی که با تمرکز بر شعر و نثر ساده دورنمای زندگی کسانی را که زندگی‌شان مصادره شده به تصویر کشیده‌است. اما اعطای جایزه نوبل ادبیات به این نویسنده آلمانی، تقریباً هم‌ زمان با بیستمین سالگرد فروریختن دیوار برلین صورت گرفت و بسیاری از رسانه‌های آلمان نسبت به آن واکنش مثبت نشان دادند. هرتا مولر دارای آثار بیشماری است. وی تاکنون ۱۸ کتاب در زمینه‌های رمان، داستان، شعر و مقاله منتشر شده‌است. همه آثار او به زبان آلمانی هستند. آثار او در زیر ذکر گردیده است.

• زمین‌های پست (ته دره)، ۱۹۸۲ (ترجمه مهرداد وثوقی، انتشارات مروارید، ۱۳۹۲)
• گذرنامه، ۱۹۸۶ (ترجمه مهرداد وثوقی، انتشارات مروارید، ۱۳۹۰)
• سرزمین گوجه های سبز، ۱۹۹۴ (ترجمه غلامحسین میرزا صالح، انتشارات مازیار)
• قرار ملاقات، ۱۹۹۷ (ترجمه مهرداد وثوقی، انتشارات مروارید، ۱۳۹۱) (ترجمه آهنگ حقانی، انتشارات هیرمند، ۱۳۹۳)
• زمین پست، ۲۰۱۲ (ترجمه رباب محب، انتشارات بوتیمار، ۱۳۹۲)
• گرسنگی و ابریشم ۲۰۰۹(ترجمه رباب محب، انتشارات بوتیمار، ۱۳۹۲)
• آونگ نفس، ۲۰۰۹
• اردوگاه عذاب، ۲۰۰۹(ترجمه شروین جوانبخت، انتشارات خوب، ۱۳۹۹)

در اینجا یکی از شعرهای خوب او درج شده است.

************

آدم‌ها
عطرشان را با خودشان می آورند،
جا می گذارند
و می روند‌‌!

آدم‌ها
یک روز می آیند و روز دیگر می روند
ولی ...
در خواب‌هایمان می مانند‌!

آدم‌ها
یک روز می آیند و روز دیگر می روند
ولی ...
دیروز را با خود نمی برند‌‌!

آدم‌ها
می آیند
خاطره‌هایشان را جا می گذارند
و می روند‌‌!

آدم‌ها
روزی می آیند،
تمام برگ‌های تقویم، بهار می شود ...
روزی می روند
و چهار فصل پاییز را
با خود نمی برند‌‌!

آدم‌ها
وقتی می آیند
موسیقی شان را هم با خودشان می آورند ...
ولی وقتی می روند
با خود نمی برند‌‌!

آدم‌ها
می آیند
و می روند،
ولی
در دلتنگی هایمان‌‌ ...
شعرهایمان‌‌ ...
رویاهای خیس شبانه‌‌مان ... می مانند‌‌‌!

جا نگذارید!
هر چه را که روزی می آورید را با خودتان ببرید‌!
وقتی که می روید
دیگر
به خواب و خاطره‌‌‌ی آدم برنگردید ...

«هرتا مولر»