روز جهانی وبلاگ

از سال 2005 میلادی، گروهی از وبلاگ نویسان جهان به این باور رسیدند که وبلاگ نویسان باید یک روز اختصاصی در تقویم داشته باشند. تا این که 31 اگوست برابر با 9 شهریور  به عنوان روز جهانی وبلاگ انتخاب شد. وبلاگ نویسی در ده سال اخیر رشد چشمگیری داشته است. با وجود شبکه های اجتماعی شاید وبلاگ ها کمی در فضای مجازی حضورشان کم رنگ تر شده باشد اما از بین نرفته است. افرادی زیادی هستند که با ایجاد وبلاگ منبع درآمدی برایشان است. به عنوان نمونه «وبلاگ نویسی سفر» که افرادی با رفتن به سفرهای مختلف، سعی می کنند که گزارش جامعی از سفرشان را در وبلاگ های سفر و یا در وب سایت های مختلف  به اشتراک بگذارند. اگر در گوگل واژه ی « وبلاگ سفر» را جست و جو کنیم. تعداد بیشماری، بالغ بر میلیون ها وبلاگ را خواهیم یافت و این تعداد به طور روزانه بیشتر از تعدادی است که قبلا جست و جو کردیم. در طی سالهای مختلف وبلاگ های سفر جدیدی شروع به فعالیت کردند و در حال حاضر هم همچنان به فعالیت خودشان ادامه می دهند.

با تمام این اوصاف، در اینجا مایلم که خاطره ی خوب از وبلاگ را در اینجا بازگو کنم. 

بخاطر دارم زمانی که دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه خوارزمی مشغول به تحصیل بودم. در یکی از کلاسهای درس با کلمه وبلاگ، وبلاگ چیست؟ و برای چه کاری هست و کاربردش چیست؟ اصلا در آن چی می نویسندو ... توسط یکی از استادهایم با کلمه وبلاگ و کاربردش آشنا شدم، چون خود استادم وبلاگ داشتند و سر کلاس درس، وبلاگ شان را به ما دانشجویان معرفی کردند و همه را تشویق می‌کردند که سری بزنند و مطالب را بخوانند و نظرشان را در آنجا بنویسند و ثبت شود. یادم است که صفحه ی وبلاگ شان را  جست و جو کردم و بالاخره موفق شده بودم که وبلاگ را ببینم.  مطالب وبلاگ را یکی یکی می خواندم و دنبال می کردم. مطالب پست‌ها را هر زمان که وقت آزاد پیدا می کردم می خواندم و در آنجا کامنت می نوشتم. این کار برایم یک نوع تمرین نوشتن بود. و خواندن مطالب خوب و جذاب برایم آرامش بخش بود.

در طی مدت زمان کم کم این یک عادت شد که باید به وبلاگ بروم و پستهای قدیمی را بخوانم و نظرم را بنویسم. حتا در وبلاگ شان به پیشنهاد استاد ارجمندم مطلبی نوشتم و ایشان در وبلاگ به اشتراک گذاشتند. گاهی هم به وبلاگ دوستان آشنای دیگر سری می زدم و مطالب پستهایشان را می خواندم و نظرم را می نوشتم.  این خواندن ها و کامنت گذاشتن ها در وبلاگ باعث شد که تصمیم جدی گرفتم که خودم وبلاگی در بلاگفا ایجاد کنم. در 7 شهریور 1395 در وبلاگ "ندای آغاز" شروع به نوشتن کردم. از این بابت خوشحالم که توانستم وبلاگی را درست کنم که در آن به طور ساده و صمیمی دل نوشته هایم را بنویسم و به اشتراک بگذارم. به نظرم که وبلاگ هر کسی بازتابی از خود آن فرد است. تمایلات، علایق و آرزوهای وبلاگ نویس می تواند محتوای مطالب وبلاگ را تحت تاثیر قرار دهد و جهت خاصی به آن ببخشد. تنها وبلاگ نویس می تواند درباره ی محتوای وبلاگ خود تصمیم بگیرد، این که می خواهد چه چیزی را با مخاطبان وبلاگ به اشتراک بگذارد.

با این حال دل نوشته های ندای آغاز در آستانه ی ورود به پنجمین سالش قدم گذاشت و از این بابت برایم مایه ی خوشحالی است. 

روز جهانی وبلاگ برای همه ی وبلاگ نویسان خوب  و خوش قلم مبارک باد...