خاطره کلاس پاییزی

 دنیا در برابر روشنایی چراغ چقدر بزرگ

و در چشم خاطرات چه اندازه کوچک است...

"شارل بودلر"

در دوره ی کارشناسی استادی داشتیم که همیشه می گفت شماره آدم های اطرافتان را با نام ها و صفات خوب و زیبا در حافظه گوشی تان ذخیره کنید... حتی اگر یک نفر را می شناسید که صفات زشت و ناپسندیده ای دارد شما باز هم کنار  اسمش برعکسش را بنویسید و ذخیره کنید. او سر کلاس درس همیشه می گفت که بگذارید چشمانتان به خوب و زیبا دیدن عادت کند! و معتقد بود که دیدن و تکرار زیبایی های اطراف مان اگر صادقانه و صمیمانه نباشد دیدگاه و باورهای فکری آدم را تغییر و عوض می‌کند... طبق گفته ی استاد متوجه شده بودیم که در برابر اسامی شاگردان چیزی می نویسد تا این که یک روز در کلاس ضمن بحث در این باره اعتراف کردند و با اصرار به استاد گفتیم که برای هر کدام از دانشجویانتان چه صفتی را در جلوی اسمشان نوشتید. خلاصه استاد با اصرار همه روبرو شد و بالاخره تصمیم گرفت و موافقت کرد که برایمان بخواند.شروع کرد به خواندن و همین طور یکی یکی اسامی را می خواند و می گفت و رد می شد. سرانجام نوبت به اسم من رسید و خواند. در مورد من نوشته بود که : " شاگرد کوشا و منظم و خندان!" 

یادم است که در آن لحظه از آن جمله چقدر خوشم آمد و لذت بردم و چه تاثیر خوب و زیبایی برایم داشت. بطوری که از آن به بعد انگار دلم می خواهد بیشتر بخندم... و سعی و تلاش بیشتری در راه فراگیری علم و دانش بکنم و همچنین به چیزهایی که علاقه مند هستم را انجام دهم.

در واقع استادم درست و به جا می گفت که گاهی یک جمله ی زیبا و خیلی ساده یا یک کلمه می تواند اثر گذار باشد و نگرش و باور خودت و دیگران را تغییر دهد...!  و اثر آن تا ابد از خاطر آدم محو نمی شود و همچنان ادامه خواهد داشت.

با این اوصاف، معلم و استاد خوب همیشه تاثیر خوب و بسزایی را در روح و روان و فکرمان به جا می‌گذارند که هیچ وقت فراموش نمی شود.

این بود خاطره ای از کلاس درس پاییزی.

*********

اکنون چو برگ آخر پاییزی تب کرده ام،

در دستهای سرد تو می لرزم...

انصاف نیست

گر می بری، ببر خاکستری را که

بر روی سینه ی من خفته است...

اما بدان،که آفاق را خونین خواهی کرد

وقتی از باغهای چلچله خواهی گذشت،

و برگ های سبز جهان را خواهی لرزاند...

داغ است، هنوز داغ است...

خاکستری که از تو

بر روی سینه من خفته است...

"رضا براهنی"