پرواز با خورشید

بگذار که بر شاخه ی این صبح دل آویز
بنشینم و از عشق سرودی بسرایم
آنگاه به صدشوق چو مرغان سبکبال
پر گیرم از این بام و بسوی تو بیایم
خورشید از آن دور از آن قله ی پُر برق
آغوش کند باز همه مهر همه ناز
سیمرغ طلایی پروبالی ست که                                                   

چون من از لانه برون آمده دارد سر پرواز...

پرواز به آنجا که نشاط است و امیدست
پرواز به آنجا که سرود است و سرورست
آنجا که سراپای تو در روشنی صبح
رویای شرابی ست که در جام بلور است
آنجا که سحر گونه گلگون تو در خواب
از بوسه خورشید چو برگ گل ناز است
آنجا که من از روزن هر اختر شبگرد
چشمم به تماشا و تمنای تو باز است...

"فریدون مشیری"