زندگی صحنه ی پیوسته بجاست

از زمانی که یادم می آید هر سال روزهای آخر دی ماه بابت سال هایی که گذشت تا به امروز را مرور می کنم که در دی ماه سال قبل، چه اتفاق ها و رویدادهایی در زندگی برایم پیش آمده است و سپری شده است. این که چقدرش خوب بوده و چقدرش بد مهم نیست... تا چه حدی اشتباه کردم و چقدر درست مهم نیست... چه انتخاب های نادرستی کردم و چند تا از انتخاب هایم درست بوده باز هم مهم نیست.

بهتر و مهم تر از همه این است که موهبتی به اسم زندگی به ما هدیه داده شده است که می توانیم از هر لحظه ، ساعت، روزها ، ماه ها و سالهایش استفاده کنیم و لذت ببریم. می توانیم دوباره جبران کنیم و مسیر زندگی مان را حتی با همه اشتباهات و انتخاب های نادرست بسازیم. البته بستگی به طرز نگاه و تفکر ما از زندگی دارد که چطور در فضا و محیطی قدم بگذاریم و با چه افراد تاثیر گذاری در ارتباط باشیم و بتوانیم بهره مند شویم .

چیزی که از سال های زندگی یاد گرفتیم و به نظر مهم است، زاویه نگاه به این که با همه ی اتفاقات خوب و بد و گاها غلط و انتخاب های اشتباه چه طور کنار بیایی. زندگی ما مجموعه ای است از همین تلخی ها و شیرینی ها، مسیرهای غلط و تفسیرهای نادرست، فراز و نشیب ها و مودهای مختلف و یا تحت تاثیر هنجارهای نابسامان اجتماعی و به طور کل مسائل غیر قابل پیش پینی نشده ای که رخ می دهد.

زمانی می رسد که دیگر نمی توانیم به زمان گذشته و عقب تر بر گردیم . تنها خاطرات خوب و بد، زشت و زیبا، تلخ و شیرین برایمان در فکر و قلب مان تا ابد باقی و ماندگار می ماند. آینده هم که هنوز نیامده است و نمی توان پیش پینی کرد که چه چیزی پیش می آید. با این حال باید در حال زندگی کرد و از لحظه های خوب زندگی استفاده کرد و لذت برد.

با تمام اینها، وقتی به لحظه های خوب و حتی بد زندگی فکر می کنم از بودن در لحظه های مختلف زندگی ام خوشحالم و همه ی انتخاب ها و کارهایم و راه هایی که رفتم خوشبختانه تا حدودی موفقیت آمیز بوده و از من چنین شخصیتی ساخته که در حال حاضر هستم. هیچ کس بطور مطلق کامل نیست و همه  انسان ها سعی می کنند که با اهداف خوب، انگیزه و صبر و شکیبایی با راه درست و اصولی پله های ترقی و موفقیت را طی کنند و بالا بروند.

مهمترین بخش زندگی آرامش و خوشنودی درونی است. که هر کسی نمی تواند داشته باشد. چون گاهی در محیط زندگی و در ارتباطات اجتماعی با اشخاصی برخورد می کنیم که خودشان را عذاب می دهند که از دوست یا رفیق شان عقب نمانند. انسان همیشه کمال گراست و طالب پیشرفت و ترقی، و رقابت خوب و سالم در خور ستایش است که باعث پیشرفت در زندگی شخصی و اجتماعی شود. اما گاهی به جای رقابت خوب و سالم، صفات زشت و نادرستی چون حسادت به میان می آید که متاسفانه به بهای گزاف جبران ناپذیر و اعمال ناخوشایندی که برخی از افراد در زندگی شان انجام می دهند منجر می شود.

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...