نگران نباش

وقتی به چشمانت سفر می کنم

سوار قالیچه ای جادویی ام

که با ابرهای بنفش و سرخ رنگ

بالا می رود

و مثل زمین

در چشمانت می چرخد.

نگران نباش،

عزیزترینم

مثل شعری زیبا،

خورشید و بهار با تو آمدند

کاغذها، روی میزم

سبز شدند.

تو در شعرها و کلماتم هستی

شاید در گذر زمان پیر شوی،

اما در صفحات شعر من

همیشه جوانی...

 «نزار قبانی»