اولین یاس ها

آه، این یاس ها،

این یاس های سفید!

می توانم اولین روزی را به یاد آورم که دست هایم را از این یاس ها،

از این یاس های سفید، پُر کردم...

من آفتاب و آسمان و زمین سبز را دوست داشته ام؛

من زمزمه ی آب رودخانه را در تاریکی نیمه شب شنیده ام؛

هنوز خاطرم از اولین یاس های سفیدی که در بچگی به دست گرفته بودم خوشبوست.

در بامدادهای خاکستری بارانی چه ترانه های فراغت که زیر لب زمزمه کرده ام.

حلقه گل شام گاهی گل های بَکوُلَه را که دست عشق ساخته به گردن آویخته ام.

دلم هنوز از یاد آن اولین یاس های شادابی که در بچگی دست هایم از آن پُر بود عطر آگین است...